(vertaald op 13 november, geplaatst op 14 november door MH op vraag van Marieta)
Lianne heeft haar blog ‘Detour to the Unkown’ genoemd. Dit betekent in het Nederlands: ‘De omleiding/omweg naar het onbekende’. Toen ze in augustus met deze blog startte was haar leven ook zeer onzeker. Met de vele vragen en gedachten die daarbij kwamen kijken: Wat houdt kanker in? Wat betekent agressief? Wat betekent het dat het zeldzaam is? Wat brengt een omleiding? Hoe reageren we daarop? En hoe gaan we met dit alles om?
Twee weken geleden heeft het Centrum voor Kanker in Red Deer besloten dat ze Lianne wilden behandelen door middel van bestraling. Lianne is daarheen gegaan op vrijdag, maandag, woensdag en vrijdag. De behandeling in Calgary was ‘gemakkelijk’ vergeleken met de laatste behandelingen in Red Deer. Het was heel moeilijk om het dragelijk te maken voor Lianne en er waren extra medicijnen nodig om haar te kalmeren. Afgelopen vrijdag heeft ze de laatste behandelingen gekregen en er is nu een pauze in de behandelingen. De behandelsessies met vitaminen en mineralen zijn stopgezet, omdat het niet tegelijkertijd gegeven kan worden met de bestraling.
Lianne is verschillende keren gevallen door gebrek aan evenwicht en doordat haar lichaam verzwakt is. Haar lichaam reageert niet meer zoals normaal, en werkt niet op de manier zoals het zou moeten werken. Ook heeft Lianne vorige week enkele paniekaanvallen gehad waarbij de angst toeslaat. Het onbekende maakt angstig. Het is afschuwelijk om niet goed te kunnen ademen, ook al wordt er zuurstof gegeven. Het is voor haar pijnlijk dat elke positie waarin ze ligt of probeert te liggen zeer doet en nog meer pijn met zich meebrengt. Het is beangstigend dat wanneer ze iets probeert te zeggen alleen de Nederlandse woorden uit haar mond komen wat door de mensen om haar heen niet verstaan wordt. Ik kan mij niet voorstellen waar Lianne doorheen moet, ik kan de pijn die zij ervaart niet voelen zoals zij deze voelt. Ik kan dit niet plaatsen, ik ben niet in staat dit te begrijpen, of om er vrede mee te hebben.
De ademhaling van Lianne gaat moeizaam en zelfs met zuurstof krijgt ze niet genoeg lucht.
Haar lichaam doet pijn en het maakt niet uit in welke positie, welke stoelen of bedden ze probeert, het werkt gewoon niet.
Lianne’s verstand wordt steeds minder helder, deels vanwege de medicijnen en deels vanwege andere redenen.
Lianne’s geest werkt ook moeizaam. Het is een moeilijke en zware reis. Deze omweg is een proef beproeving, een verwarrende weg om te nemen. Het klopt niet, het heeft geen zin en ze begrijpt het ook niet.
We zijn dankbaar voor de steun van mensen die we ontvangen. Voor de helling die is aangelegd afgelopen week. Voor de maaltijden. Voor de kaarten en de aardige woorden. Voor de knuffels en zelfs voor de tranen. We zijn dankbaar dat u ons ondersteunt.
De afgelopen weken heb ik me erg zwak/ krachteloos gevoeld. Nadat de jetlagsymptomen voorbij waren, voelde ik mij nog steeds uitgeput. Ik probeer mijn werk te doen en ik vind er vreugde in. Ik geniet van momenten, maar wat is het zwaar wanneer je hart breekt, of wanneer je verstand probeert grip te krijgen op de situatie, of wanneer je uitlegt en weer opnieuw vertelt aan iemand wat er gaande is… terwijl je eigenlijk zelf niet weet wat er allemaal gebeurt. Dit is wat ze stress noemen denk ik... Ik ben gebroken en op mijn knieëen roep ik het uit…
En weet u, in de pijn, in deze gebrokenheid, in de tranen; voel ik God. Dat voelen we allemaal. Ja, we roepen het uit naar Hem. En ja, we vragen ons af waarom, en hoe, en waarom Hij haar niet gewoon wegneemt. Ja, we weten niet wat te doen..
Maar het is de kracht van Christus in ons. ‘Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegegeven’ (Galaten 2 vers 20). Zijn kracht stroomt door onze aderen, Zijn hand houdt ons staande, Zijn arm omhelst ons. We doen dit niet alleen. Wij zijn niet moedig of sterk en zijn geen helden. We doen dit en kijken elke dag, elk uur, naar de Heer. Hij is er, en hier met ons, met Lianne.
Tegelijkertijd zitten we in een modus van overleven. Veel dingen lijken er niet meer toe te doen, we geven er niet meer om, het maakt ons niet uit. Dit is een situatie die gaat over leven en dood, en alles wat we willen voor Lianne is dat ze bij Jezus is. Dat ze niet langer pijn hoeft te lijden. Niet langer bang hoeft te zijn. Niet langer rusteloos of angstig is. We willen zo graag dat ze dansen en zingen kan, en weer heel is (gezond is). We willen dat ze vrede heeft en rust. Op dit moment (be)rusten we in Zijn omhelzing, er op vertrouwend dat Hij al onze levens in Zijn hand houdt. En we klampen ons vast aan Hem, voor kracht, voor leven.
Bid voor Lianne en voor ons allen. Gedenk ons in je gebed.
Als familie zijn we verspreid over deze wereld. Corné vliegt morgen naar Londen en vervolgens naar Calgary, bid dat de reis voorspoedig gaat. Bid voor onze moeder en vader als hun dochter stervende is. Bid voor de broers en zussen als we aan het leren zijn om los te laten. Bid voor de nichtjes en neefjes als ze hun jonge en levendige tante hebben zien veranderen en zij dit ook moeten verwerken. Bid voor iedereen die betrokken is bij de zorg voor Lianne. Bid voor vrede en rust. Bid voor de komst van het koninkrijk van God. En dat Zijn wil geschiedt..
Rest in the Lord with quiet trust.
Wait patiently for Him
Though wickedness triumphant seem
Let not thy faith grow dim.
(Hymn Forever trusting in the Lord, Psalm 37)
Vrij vertaald:
Rust in de Heer met stil vertrouwen.
Wacht geduldig op Hem
Hoewel de goddeloosheid triomfantelijk lijkt.
Laat uw geloof niet duister worden.
(Naar Psalm 37)
In Christus verbonden,
Marieta
Comments