(van 9 oktober vertaald)
Gister sprak ik Lianne. We weten allebei dat jullie wachten op een nieuwe blog. Ik grapte dat ik wel een lijstje zou maken van dingen en dat ik het daar bij zou laten. Maar dat kan ik niet, da’s niet eerlijk, en dat is niet het enige wat we willen delen. Ik ga mijn best doen om een soort van samenhangend document te typen en probeer te zeggen wat Lianne zou willen zeggen.
Afgelopen weekend was het Thanksgiving in Canada. Het is vreemd om in Nederland te zijn en de festiviteiten te missen. Een lied bleef vorig week in mijn hoofd spelen. Dag na dag ging het door en ik neuriede zelfs mee. I will enter His gates with thanksgiving in my heart, I will enter His courts with praise. (Ik zal Uw poorten binnengaan met dankzegging, Ik zal uw voorhoven binnengaan met lofprijzing). Eerlijk gezegd worstel ik hier best mee. Het is een moeilijke situatie, een waar ik niet om heb gevraagd, en ik ook echt niet wens voor een ander. Twee weken geleden kwam ik terug naar Nederland, en die weken gingen langzaam - de dagen waren lang - en toch zijn we hier. Oktober. De tweede week van oktober. Lianne werd 8 september opgenomen. Een maand geleden. Dokters dachten niet dat ze maanden zou hebben. 22 september stuurden zij haar naar huis. En ze is nog met ons! Daarvoor ben ik dankbaar. Wij zijn dankbaar. Gister luisterde ik naar een lied van Shane en Shane, Though You Slay Me (klik om te luisteren) en deelde het met Helma die het daarna op social media zette.
Though You slay me Yet I will praise You Though You take from me I will bless Your name Though You ruin me Still I will worship Sing a song to the one who's all I need
Ik hoorde het en schoot vol. Ik weet dat Lianne dit doet. Lianne blijft de Heere prijzen, ze blijft Zijn Naam groot maken, en aanbid hem. We kletste gister en door alles heen hoor ik haar verlangen om Gods Naam te verheerlijken, hoor ik hoe ze Hem groot maakt met haar geduld en doorzettingsvermogen, met haar gebeden en vertrouwen, met haar liefde voor anderen en de genade die ze uitleeft naar anderen toe. Ik ben dankbaar, zo dankbaar dat God Lianne, ons en jullie allemaal in Zijn hand heeft. Het is bijna altijd moeilijk te bidden. Ik worstel met wat ik moet zeggen, dan voel ik de armen van God om mij heen, Hij houdt mij vast en ik rust in Zijn omhelzing. Hij houdt ons vast en leidt ons door het duistere dal. Hij is meer dan wat ik nodig heb. Daarvoor ik ben dankbaar.
Dagen nadat Lianne thuis kwam kwamen de broer en zus van papa. Papa en oom Auke hadden Corné, Erika, Manuel, Juda en mij naar het vliegveld gebracht en daarna haalden papa oom Theo en tante Marijke op. Ze arriveerden laat op de avond, maar ze kwamen! De drie van Iperen kinderen waren herenigd en hebben iets meer dan een week samen doorgebracht. Tante Marijke zette voor velen van jullie koffie, deed dingen in het huis, en zat overdag en zelfs ‘s nachts aan Lianne haar bed. Oom Theo, papa en oom Auke hebben veel buiten gedaan - er zijn veel klusjes van het lijstje afgevinkt. Er is hout gehakt, een nieuw hout hok gebouwd en de honden kregen zelfs een bad! Oom Theo, tante Marijke en papa zijn een dagje naar de bergen geweest en waren verwonderd over de natuur om hen heen. Een week geleden zijn ze teruggegaan naar Nederland. Ik ben bij hen allebei geweest nadat ze terug zijn gekomen - en ze zeiden allebei dat het goed was om met familie te zijn, om Lianne (na 4 jaar) te zien en om iedereen te ontmoeten. Het was goed en moeilijk. Zij zijn dankbaar dat ze geweest. Wij zijn dankbaar dat ze kwamen!
Auke verbleef 2 weken ging net voor Theo en Marijke weer naar huis. Hij is veel bij Lianne geweest. Zelf is hij ook erg ziek geweest en weet wat Lianne doormaakt. Zij vochten samen en Lianne heeft zijn handen behoorlijk geknepen, zij worstelden samen en smeekten samen. God zegende ons met het bezoek van Auke, met de gedeelde last, maar vooral met het geloof in de liefdevolle Vader dat we delen. Hij is terug naar Florida om op te warmen. Echt zo dankbaar voor zijn bezoek!
Brooke, een goede vriendin van Lianne vloog vanuit Ontario om met Lianne te zijn. Brooke en Lianne ontmoette elkaar jaren geleden op een jeugdkamp van de kerk en werden goede vriendinnen. Lianne heeft Brooke en mij in Ontario opgezocht toen wij studenten waren. Drie jaar geleden is Brooke getrouwd en ook toen vloog Lianne naar Ontario om erbij te zijn en we hadden een fijne tijd. Het bezoek van Brooke was (kort maar) krachtig, ze was uren bij Lianne, zorgde voor haar, en ze praatte wat af. Ze hadden ook goede gesprekken, zoals ze dat altijd deden. Brooke deelde een aantal dagen na haar bezoek het volgende met mij: “Ook al begrijpen we niet wat er gebeurd en waarom het gebeurd, we kunnen het zien als een tapijt. Wij zien de achterkant. De knopen en de vervaagde kleuren. Op een dag zullen we de voorkant van het tapijt zien en ons verwonderen over Gods ontwerp!” Zij zien Gods hand in dit alles en konden er ook over praten. Wat een zegen een vrienden als Brooke te hebben. Opnieuw dankbare harten.
Ik weet dat veel van jullie fijne bezoekjes met Lianne hebben gehad de laatste weken. Lianne vertelde me hoe heerlijk ze het vind dat jullie komen. Ze is altijd de meer sociale geweest van ons twee en ik kan mijn zo’n volle agenda als die van haar echt niet voorstellen. Alle bezoekjes zijn zo bemoedigend. We zijn dankbaar dat jullie de tijd nemen overdag en ook ‘s nachts om met Lianne te zijn. Het betekent veel voor ons. Helma vertelde me dat er een keer maar een bezoekje gepland stond. Toen Helma dat tegen Lianne zei, vroeg Lianne “maar één?” Ze wordt bemoedigd door jullie en vindt het erg fijn wanneer jullie komen. Als gezin staan wij verbaasd; zoveel mensen staan om Lianne heen, zo veel mooie vrienden die zelfs tijdens kerktijd komen om met Lianne de dienst te kijken. De vrienden die maaltijden brengen. De vrienden die ‘s nachts bij Lianne zijn zodat mama kan slapen. De vrienden die haar bemoedigen met gebed, kaarten, berichten, liedjes en knuffels. (Post is ook nu nog steeds welkom, en het krijgt echt een plekje op haar kamer! Stuur het naar PO Box 5532, Lacombe AB T4L1X2 CANADA) We zijn dankbaar voor de manier waarop jullie haar opbeuren, haar bemoedigen, en naast haar blijven lopen. Onze harten zijn boordevol dankzegging.
Toen Lianne de 22e uit het ziekenhuis kwam was het erg moeilijk. Het bed was niet goed, de medicijnen nog niet goed gebalanceerd, er was veel pijn, weinig middelen, geen goed ritme; al met al was het moeilijk. Al was Lianne blij om thuis te zijn, het was ook erg moeilijk. Langzaam maar zeker hebben ze het juiste medicijn rooster gevonden; Lianne krijgt heel wat medicijn maar haar pijn is draaglijk. In het FMC at ze bijna niks. Nu heeft ze wat eetlust maar is veel misselijk. Mama maakt haar eten op bestelling. Zo fijn! We zijn dankbaar dat ze dat kan. We zijn dankbaar dat ze gister zelfs wat van het Thanksgiving maal heeft kunnen eten; de maaltijd die zo liefdevol aan ons gegeven is. We zijn dankbaar maar realiseren ons ook dat het niet plezierig voor haar is. Bid mee dat de pijn en misselijkheid weg gaan.
In het FMC hebben ze wat vocht uit haar buikholte weggenomen, 2 liter die keer. Twee weken geleden ging Brooke mee naar het ziekenhuis in Red Deer waar 5.5 liter vocht werd afgenomen. De eerste keer hadden ze verkeerd geprikt. Het was dus nodig om opnieuw te prikken maar dit was niet prettig. We zijn dankbaar dat Brooke bij Lianne was tijdens deze behandeling want normaal gesproken mag dat niet. Todd was een van de artsen die de behandeling deed en besprak met Lianne wat ze gingen doen. Carrie was ook deel van het team en zorgde dat Lianne op haar gemak was. Lianne zei dat na de behandeling het lichter en wat normaler voelde in haar buik. Bedenk het eens - meer dan 5 liter om je middel mee te dragen, dat is wat. Dinsdag 9 oktober moest Lianne om 7 uur in het ziekenhuis zijn. Emily had bij Lianne geslapen en bracht haar naar Red Deer voor de behandeling. Mama en de meiden waren om half zes uit bed en de meiden zaten om 6 uur in de auto. Om 11 uur kon mama Lianne ophalen nadat de drain geplaatst was, zodat de thuiszorg het vocht kan afnemen. De wond doet nog wat pijn en we bidden dat dit snel geneest en wat verlichting geeft. We zijn dankbaar voor medisch personeel en behandelingen die mogelijk zijn voor Lianne.
We zijn dankbaar dat Lianne iets onafhankelijker wordt. Ik denk dat de pijnbestrijding haar helpt om meer te doen. Ze heeft zelfs een legpuzzel van 1000 stukjes af. Lianne, ik breng volgende week nog wat puzzels mee!
Lianne heeft een erg positieve houding! Het verbaasd mij niks maar toch sta ik versteld van haar glimlach. Ze bijt op haar tong zodat wij haar pijn niet zien. Tante Marijke en oom Theo vertelde mij allebei hoe Lianne met een kaarsrechte rug aan de ontbijttafel vroeg “zo wat staat er op jullie agenda vandaag?” Zelfs toen keek ze naar hun om. Gister belde wat neven en ik Lianne via WhatsApp Video. Ze vroeg hen zelfs hoe hun schooldag was! Vorig week was Kairan jarig, maar Helma was ziek dus de jongens waren bij papa en mama thuis. Ze hadden zelfs taart en hij kreeg daar cadeautjes; en hierin zie ik hoe Lianne zo liefdevol met haar neefjes en nichtje omgaat, met hen viert, en blijft lachen voor hen. Ze houdt vol, ze blijft sterk, is sterk. Ze vertelde me dat ze erg goed verzorgt wordt en dat ze erg dankbaar is voor alle hulp en bezoekjes.
In de afgelopen weken is Lianne naar de kliniek gegaan waar ze werkt. Niet om te werken maar om behandelingen te krijgen van de chiropractor, Dr. Pederson! We danken Carolyn die Lianne in de laatste weken een aantal keer gemasseerd heeft. Ze is vrijgevig geweest in die zin dat van alle cliënten die ze tussen 8 en 15 oktober behandelde, de helft aan Lianne heeft gedoneerd. Ze deed een oproepje op Facebook, en er kwamen best veel mensen op af. Ook hierin zien we Gods leiding en hoe Hij ons steunt. Je kan nog steeds een massage krijgen van Carolyn - bel haar dan op 001-4035062408!
We nemen even een momentje om Helma en Cindy te bedanken. Zij zijn meerdere keren naar Red Deer gereden om het appartement waar Lianne woonde helemaal in te pakken. Mama heeft vrijdag een auto vol spullen meegenomen naar huis en zaterdag heeft papa met een stel vrienden van Lianne de rest ingepakt. Ik weet niet wie dat zijn, maar we zijn jullie ook erg dankbaar! Ik kan me niet voorstellen hoeveel emoties door hen ruisten, gevoelens in hun hart, in hun hoofd. Ik weet dat het niet makkelijk was! Bedankt allemaal ook aan de mensen bij wie Lianne haar spullen in opslag staan. We zijn dankbaar dat Lianne thuis kan wonen en de mogelijkheid om daar zorg te ontvangen. Maar toch vinden we het moeilijk om haar appartement dicht te doen, dat hoofdstuk te sluiten - het was toch haar thuis de laatste 2 jaar!
Twee lieve vrienden hebben de afgelopen maand de Terry Fox race gelopen voor Lianne. Toen Lianne in het FMC lag ontvingen we een foto van een vriendin die de race liep in Alberta. Een aantal weken later stuurde een vriend in Ontario een foto, ook hij liep de race. Een andere vriendin heeft recent de CIBC Run for the Cure gelopen. We staan verwonderd - en juichen van de zijlijn mee! Jullie loop heeft geld ingezameld voor onderzoek - onderzoek om een kuur te vinden voor kanker. We zijn dankbaar voor alle onderzoeken die al gedaan zijn maar weten ook hoeveel geld er voor huidige en toekomstige onderzoeken nodig is.
Terwijl Lianne in het FMC lag kreeg ze optie om mee te doen aan een klinisch onderzoek. Lianne wou graag meewerken aan dit onderzoek ook om mogelijke genezing voor haar lichaam te vinden. Maar haar lichaam was al te zwak voor het onderzoek (en de reis naar Ottawa die daar bij zou komen). We hebben het er samen over gehad; ze zei dat ze dit niemand gunt, wil dat niemand dit door hoeft te maken - niemand van haar leeftijd, of ouder, of jonger. Niemand. Als zij door deel te maken van onderzoeken andere patiënten met NUT Midline zou kunnen helpen, dan zou ze dat doen! Ik weet dat zij ook in het archief staat - in het dossier waar zo weinig casus in staan. Er stonden veel artsen om haar heen in het FMC - veel studenten die NUT Midline aan hun onderzoek hebben toegevoegd. Ik bid dat toekomstige NUT patiënten behandeld kunnen worden op basis van feiten en niet dat proefkonijn gedoe wat er bij Lianne was… Voor zulke feiten is onderzoek nodig, wat veel geld kost. Donaties aan stichtingen zoals Terry Fox Run en Run for the Cure helpen hierbij. Dank Krystle, Chris en Ann voor het rennen van deze race. Wij en vele anderen jullie enorm dankbaar!
We zijn op veel grote en kleine wijze geholpen. Ten eerste zeggen we onze Vader in de hemel dan. Hij is zo, zo goed voor ons! Hij zorgt voor al onze noden, voor onze lichamen en onze zielen. Hij heeft ons allen geroepen om bij zijn familie te horen en draagt ons als Zijn kind. Hij geeft ons zo veel!
We zijn mama en papa erg dankbaar voor hun zorg! Het lijkt zo vanzelfsprekend dat zij dit willen en kunnen. Papa en mama hebben jaren geleden al tegen ons gezegd dat we thuis altijd welkom zijn, maar dat wanneer we uit huis gaan we beter niet terug komen… Lianne is net als mij in 2011 uit huis gegaan; nu woont ze weer thuis en dat idee kwam bij mama vandaan! Mama zorgt bijna volledig voor Lianne. Ik ben in Nederland maar spreek veel met mensen thuis. We zien allemaal mama’s praktische kant, en hoe dat nu een gave is - maar ook hoe mama zo bedachtzaam is in de zorg die ze biedt. Mama doet ontzettend haar best, en Lianne is een kritisch patiënt. Ze doet het zo genadig, zo vol liefde. Papa rijdt door stad en land voor Lianne, hij zou alles geven voor haar. We zijn dankbaar dat papa zo veel tijd met Lianne kon en kan doorbrengen. In de Psalters die bij papa en mama in de kerk gezongen worden, staat een vers dat zo gaat: the tender love a Father has, for all His children dear. Such love the Lord bestows on them, who worship Him in fear. (The tedere liefde die een vader heeft voor al zijn geliefde kinderen - zo’n liefde stort de Heer uit op hen die Hem vrezen). Pas moest ik aan papa denken en ik weet gewoon hoe veel liefde hij heeft en hoe teder hij daarin staat. Het komt nu zo sterk naar voren! Papa is een sterke stoere vader, maar zo teder. En kijk hoe mijn vader de liefde van de hemelse Vader hier mag uitdragen! Zo mooi om daarvan te mogen getuigen.
De hemelse Vader geeft een geweldig thuiszorgteam die Lianne regelmatig helpen. Hij geeft door mensen om ons heen die maaltijden en geld geven, helpen met de tuin, chauffeuren, opslag, kaarten, e-mails, berichten en gebeden. Mama stuurde mij: “zelfs in momenten wanneer wij het niet verwachten maar wanneer het hoog nodig is, zorgt God voor boodschappen, tickets, medicijnen, etc…” Jehovah Jireh - God zorgt!
We ervaren de kracht van gebed. De gemeenschap van gelovigen die wereldwijd hun handen opheffen en God aanroepen. Wanneer wij niet kunnen bidden staan er andere om ons heen die dat wel kunnen. En weet je wat, in Romeinen staat dat wanneer wij niet kunnen bidden de Heilige Geest dat voor ons doet! Wij zijn dankbaar want God pleit met ons, Hij pleit voor ons. Er zijn momenten wanneer we niet kunnen bidden, wanneer tranen over onze wangen rollen en onze lichamen schudden. Er zijn momenten wanneer we niet kunnen bidden, maar onze harten zingen en melodieën komen naar boven. Er zijn momenten wanneer we niet kunnen bidden, wanneer de zon op gaat of de sneeuwvlokjes vallen en wij Gods trouw zien. (Yep in Alberta heeft het weer gesneeuwd.) Er zijn momenten wanneer we niet kunnen bidden, wanneer we onze lasten voor God neerleggen, en Hem alles geven. We vallen dan in Zijn armen, in de belofte dat wij bij Hem rust vinden. Ook al is het moeilijk, is het leven pittig en snappen we er niks van, we verlangen er naar om Hem dank te zeggen. Ook al kunnen we niet bidden - we zeggen God dank. Laten we Zijn poorten binnen gaan met dankzegging in onze harten, en Zijn voorhoven met lofgezang
Speak, O Lord, and renew our minds; Help us grasp the heights of Your plans for us— Truths unchanged from the dawn of time That will echo down through eternity. And by grace we’ll stand on Your promises, And by faith we’ll walk as You walk with us. Speak, O Lord, till Your church is built And the earth is filled with Your glory.”
Speak O Lord by Keith and Kristen Getty
Sorry mensen - het was geen kort lijstje. Opnieuw een lang verhaal (en een wachttijd op de vertaling). Ik bid dat jullie vandaag gezegend mogen worden, wanneer je dit gelezen hebt, en je de taken van de dag weer oppakt, je in stilte zit, of over de drukke wegen gaat. Ik bid dat wanneer je midden in de storm verkeert, je het vandaag moeilijk hebt, of dat je het lastig vindt God te danken - je naar Hem kijkt en Hem prijst - in stilte, met tranen, en vrolijke liederen.
<3 Marieta
Commenti