Het is zaterdag ochtend en we zijn in het ziekenhuis, naast het bed van Lianne. Dat zijn we de hele week eigenlijk al aan het doen – gewoon in het ziekenhuis zijn. Ze zou het niet anders willen. Er is hier altijd iemand, 24 uur 7 dagen per week. Ze geniet van de aanwezigheid, vind het kletsen heerlijk, en houd van de knuffels.
We luisteren nu naar worship liederen, en het lijkt dat ieder lied een andere betekenis krijgt nu dat we naast Lianne staan.
“We bidden voor Uw machtige hand om het lijden te verlichten
U hoort continue al onze gesproken noden
En liefde is te groot om ons minder te geven
Want wat als Uw zegening komen door de regendruppels
Wat als Uw genezing komt door tranen
Wat als 1000 slapeloze nachten nodig zijn om Uw aanwezigheid te voelen
Wat als de beproevingen van dit leven Uw vermomde genade is”
~Blessings – Laura Story~
Gister hadden we het hier ook over. Lianne zei “hoe vaak zeggen en zingen we dingen zonder bij de betekenis na te denken?”
“Geest van God leid mij waar mijn vertrouwen geen grenzen kent
Laat me lopen op het water
Waar U mij ook zal roepen
Leid me dieper dan mijn voeten kunnen reizen En mijn geloof zal sterker worden.”
Het is makkelijk deze liederen te zingen, om meegenomen te worden door de melodie, met de emoties, zonder na te denken over de woorden die we zingen. Wanneer we door verschillende seizoenen gaan in ons leven, kunnen woorden ons op verschillende manieren raken, kunnen ons veranderen, en worden meer dierbaar.
Je leest dit waarschijnlijk omdat je veel van Lianne houdt! Of je kent haar als klasgenoot, hebt haar ontmoet door een vriend of vriendin, zat in haar jeugdgroep van de kerk, kent een van haar vrienden of familieleden, en bent betrokken bij haar levensreis. We willen jullie bedanken voor jullie gebeden, bemoedigende woorden, de kaarten en berichten die je stuurt, de maaltijden die je bereidt, of de neefjes en nichtje voor wie je zorgt terwijl broers en zussen van Lianne bij haar zijn.
Lianne ligt nu een week in Foothills Medical Centre. Ze werd verwelkomt door een team van verpleegkundigen en een bed wat klaar stond. De zorg die ze hier ontvangt is geweldig. Verpleegkundigen schieten te hulp wanneer nodig of zorgen liefdevol voor haar in de vroege uurtjes. Verzorgenden doen wat er gevraagd wordt, vooral Edmund – Lianne is zijn favoriete patiënt! Artsen staan misschien wel om half acht ‘s ochtends aan haar bed (euh, wij zijn geen ochtend mensen!) maar nemen ook de tijd om onze vragen te beantwoorden en alles goed uit te leggen.
We hebben veel afspraken met artsen. Het is besloten om maandag te beginnen met bestralen; dit voor de long tumor. Verder kijken we nog naar andere opties – waar we verder mee kunnen gaan en wat er in het vervolg kan gebeuren. De kennis in dit ziekenhuis is enorm – het is een universitair ziekenhuis dus er zijn veel jonge artsen in opleiding die naar haar unieke casus kijken. Welke intern wil niet meer leren over zo’n zeldzame kanker – een soort die ze waarschijnlijk nooit meer tegen zullen komen.
Lianne is de eerste casus voor haar medische oncoloog – en hij werkt al 20 jaar als arts. Vandaag is het zaterdag – 7 dagen in het Foothills Medisch Centrum – met liefdevolle zorg en heel vele liefde van mensen om ons heen. Naast Lianne haar bed zit altijd iemand van de familie. ’s Nachts is er ook altijd iemand bij haar. Er zijn momenten van enorme pijn en momenten van vreugde, momenten waarin tranen vloeien en heerlijke reünies. Lianne’s broer en zijn gezin en haar zus zijn allemaal deze week gearriveerd vanuit Nederland. Er waren paar hobbels maar nu is iedereen in Alberta. Vandaag komen Lianne haar oom, tante en nichtje uit Florida. We weten dat dit is wat Lianne wil – om bij elkaar te zijn – en zijn erg dankbaar dat het mogelijk is.
We blijven ons afvragen – wat zal er gebeuren? Vragen ons af wat het betekent als we bidden ‘Uw wil geschiede’. Vragen ons af hoe we deze dag doorkomen, deze beproeving doorkomen, dit leven doorkomen. En wat volgt? Om eerlijk te zijn hebben we geen idee wat het allemaal inhoud als we medisch denken. Maar we weten dat God een plaats voor ons bereid, dat wij in Zijn zorgzame hand leven en omringt worden door Zijn liefdevolle armen!
In Lianne’s kamer staat Psalm 27 geschreven op een groot whiteboard. Vanuit haar bed kan ze het zien, en we kijken er vaak naar, hebben het er vaak over, en zeggen het vaak hard op. Marieta deelde vandaag op Instagram, “deze en veel andere verzen bemoedigen ons en geven ons kracht. Maar meer dan dat, we houden ons vast aan de Vader die ons vast houdt, die ons schuilplaats biedt, die ons veilig bewaard, die onze rots en bolwerk is.
Wij zien Gods glorie door onze tranen. Hij wordt groot gemaakt en wij rusten in Zijn armen.
“Reinig mijn hart, laat mij als goud zijn, puur goud en kostbaar zilver. Reinig mijn hart, laat mij als goud zijn, puur goud. Reinigend Vuur, het verlangen van mijn hart
Is om heilig te zijn.
Apart gezet voor U mijn Heer…
Reinig mijn hart, maak mij van binnen schoon
En maak mij heilig”
Misschien komt genezing door de tranen. Misschien komen zegeningen door de regendruppels. We kunnen het nu niet per se zien. We weten dat God de storm kan kalmeren maar dat Hij soms in de storm zijn kind kalmeert. Zeker willen we dat de kanker weg gaat, dat de pijn haar lichaam verlaat, alle irritatie weg is – dat Lianne’s lichaam gereinigd wordt van deze ziekte. We roepen uit tot God, om ons te reinigen, en ons van binnenuit te heiligen. We zijn apart gezet, geheiligd. We bidden dat God ons brengt naar plaatsen waar ons vertrouwen zonder grenzen is – waar we ten volle zullen leven voor Hem en Hem in alles verheerlijken. Waar, hoe, en wanneer dat ook mag zijn – eeuwig God te eren en verheerlijken.
Aan God alle eer!
Comments